Er komt op dit moment veel aan het licht. We worden allemaal al een tijdje gedwongen om onze normale gewende patronen te verlaten en de dingen anders dan anders te doen. En dit kan heel verhelderend zijn. Want, waarom deden we alle dingen die we deden eigenlijk? En was het de enige manier? Of zouden er meer manieren zijn? En zo ja…. Welke manier past dan eigenlijk bij mij??
We zien dat we veel dingen hebben gedaan omdat het gewoon zo ging… maar nu we mogen heroverwegen, zien we dat we eigenlijk wel bepaalde dingen anders zouden willen.
Een verschuiving die ik zelf doormaak, is het veel meer gaan vertrouwen op mijn intuïtie. Als ik mezelf verstil en gewoon eens een poosje observeer wat er om me heen gebeurd, dan valt het me op, hoe goed de natuur weet wat hij moet doen. Hoe weet een hond, dat hij gras moet eten als hij misselijk is? Hoe weten alle afzonderlijke vogels in zo’n groepering die je soms rond kunt zien zwermen op en neer en van links naar rechts, waar ze moeten vliegen zonder dat ze gruwelijk tegen elkaar aanbotsen en op de grond zouden vallen? Hoe weet een slak van zó ver waar onze kool te vinden is?
Het is mij opgevallen, dat we als mens eenzelfde intuïtie hebben.. een soort wéten wat goed is, als we er werkelijk op afgestemd zijn. Toen ik zwanger was van onze jongste, wilde ik voor één keer mee maken hoe het zou zijn om helemaal geen echo’s of controles te doen, maar op mijn eigen lichaam te letten. Ik zou dit doen, zo lang het goed zou voelen. Halverwege de zwangerschap voelde ik me een keer heel naar worden. Niet fijn in mijn lijf en het gevoel of er iets ‘aan de hand’ was en ik actie moest ondernemen.
Ik vroeg mezelf af of ik nu toch naar de verloskundige wilde, of dat dit nog niet nodig was. Ik besloot me eerst even tot rust te bedaren en soort te ervaren in mezelf wat er was en wat ik nodig zou hebben. Toen ik dat deed, kreeg ik een onbedwingbare drang om appelstroop te eten. Echt heel sterk was dat gevoel, haha! Ik besloot ernaar te luisteren en heb met soepstengels zowat een half potje appelstroop op… net zo lang tot ik voelde dat het genoeg was. Ik voelde me direct beter.
Ik besloot wel de volgende dag alsnog even voor een controle naar de verloskundige te gaan, dit was allemaal nieuw voor mij en ik wilde even een check up. Het bleek dat wat er aan de hand was geweest (ik dacht lage bloeddruk of ijzer, of zelfs allebei, maar kan het me niet goed meer herinneren)… maar de conclusie was: wat ik had gedaan, was het beste wat ik op dat moment voorhanden had en wat ik voor mijn lijf op dat moment had kunnen doen. Ik heb daarna ook nergens meer last van gehad.
Zo bijzonder! We weten véél meer dan we denken!! En dit is niet mijn enige ervaring, in de loop van de jaren blijven deze situaties maar opstapelen.
We zijn dit als mensheid alleen enórm kwijtgeraakt. We zijn gewend geraakt om ons intuïtieve wéten te verruilen voor het aannemen van kennis van degenen die er nou eenmaal voor geleerd hebben of voor aangesteld zijn. We prenten onze kinderen in dat ze een goede opleiding nodig hebben en dat ze goed op moeten letten op school, want als je een goed diploma op zak hebt.. dán weet je hoe de dingen zitten en dán heb je wat te vertellen.
Heel eerlijk? Ik heb al erg vaak mensen meegemaakt met een diploma (waaronder ik zelf), die écht nog niet goed weten waar ze over praten…. Omdat ze het niet zelf erváren hebben. Je kunt geleerd hebben hoe je kinderen moet begeleiden. Maar als je je intuïtieve wéten uitschakelt en alleen vaart op hetgeen je geleerd hebt, dan sla je érg vaak de plank mis. Iedereen is namelijk héél anders.. geen twee mensen zijn hetzelfde. Geen twee kinderen ook.
En dat brengt mij op het onderwerp AUTORITEIT. Wat is autoriteit? Wanneer krijg je autoriteit? In onze maatschappij tot nu toe, hebben wij autoriteit vaak toegeschreven aan hen die hoger geleerd zijn dan wij. De dominee. De dokter. De psycholoog. De politieke leider. Zij wéten het, want zij hebben er voor geleerd.
En inderdaad, ze kúnnen veel kennis hebben over bepaalde zaken. En dat kan je inderdaad nieuwe inzichten geven over je leven. En tegelijk, wanneer iemand met een zeker diploma of kennis, niet aangelijnd is met de intuïtie, het innerlijke wéten en aanvoelen wat er gaande is… en zich niet wérkelijk afstemt op de Bron van waaruit alles voorkomt…. Dan zal het lege kennis zijn en zal het kant nog wal raken. Je zult misschien een poosje het gevoel hebben dat je geholpen bent, maar als je heel goed kijkt, zul je zien dat je alleen van het ene in het andere soortgelijke probleem terecht gekomen bent.
Mijns inziens heeft wérkelijke autoriteit te maken met datgene wat iemand wérkelijk geleerd heeft. Doordat er INNERLIJK een wijsheid binnen is gekomen, door de vuren waar iemand doorheen is gegaan. Vuren die niet als casus uit een boekje kwamen, maar zomaar opeens je leven omver gooide en jij direct mee te dealen had. Waarbij je moest doen met wat je voor handen had en geen idee had hoe je verder moest, maar het toch hebt gered. Wanneer je de moeilijkheden in je leven overwonnen hebt, beter uit bent gekomen, dan maken deze dingen je sterk, en geven je een natuurlijke autoriteit. Dit zijn de mensen met werkelijke wijsheid en kennis, mensen die een soort natuurlijk leiderschap in zich hebben. Je zult bij hen voelen, dat je werkelijk groeit, als je in hun nabijheid bent geweest. Ook al zal dit dus vaak zijn, doordat je dan je eigen vuren tegen gaat komen.. maar dat zal precies hetgeen zijn, waar je zelf weer sterk van zult worden!
Waar momenteel uiterlijke autoriteit aan het afbrokkelen is, merk ik dat innerlijke autoriteit aan het groeien is… en ik kan alleen maar vol verwachting zijn voor alles wat nog komen gaat. We zullen weer een mensheid worden, die het leven aan zal voelen, zoals de natuur ook aanvoelt wanneer het tijd is om te doen wat ze moeten doen.
We zijn er nog niet, maar geniet…. want het is een práchtige reis!