Waar moet ik beginnen... er is steeds zoveel wat ik zou willen vertellen! Ik heb vanmorgen besloten dat ik het vertalen naar het Engels voorlopig even laat zitten... dat geeft me wat meer mogelijkheid om gewoon te schrijven over alles wat er gebeurd en wat we beleven.
Wat we dit weekend weer beleefden, was dat de trekker weer gerepareerd was en opgehaald kon worden. En ja.. als ie er dan staat... dan wil Hendrik hem natuurlijk uitproberen! Het weertje nodigt ook continu uit om lekker naar buiten te gaan... dus gisteren is de moestuin helemaal gefreesd. We hadden er al mest op gebracht een paar maanden terug... en ook overtollig blad uit de tuin heb ik erover verdeeld... en zo nu en dan wat van de kippenmest.
Bij ons gaat zoiets nooit gestructureerd. En ook niet volgens perfecte principes. Ik voel me erg thuis in de principes van permacultuur... maar dit frezen is juist wat je dan niet meer zou doen. Dan zou je je moestuin de eerste keer frezen om grond vrij te maken... maar daarna zou je je bedden steeds mulchen, met steeds weer nieuwe lagen compost, mest, blad, wat er ook voor handen is om een bescherm- en voedingslaag er op aan te brengen. Wat je dan merkt is dat de grond levend blijft onder die laag.. en je de mulchlaag aan de kant kunt duwen om je plantjes erin te zetten... of de zaadjes. En ik heb gezien dat die er vervolgens gewoon doorheen groeien.
Ik vind dat een prachtig principe, wat ook eer doet aan al het bodemleven wat in de grond zit en hun werk secuur doet om de grond levend en luchtig te houden.
Tegelijk leer ik steeds meer om de dingen te nemen zoals ze komen en te gebruiken wat voor handen is en wat haalbaar voelt. Zo heb ik vorig jaar, na het frezen, wel op de helft van de bedden een mulchlaag gebracht en gekeken wat de verschillen waren. Dat heeft me al mooie inzichten gegeven. Maar het werken met een trekker en de techniek die daarbij komt kijken en het zien van die grond die van hard naar fijn en zacht veranderd... dat is iets waar we allemaal toch ook geen genoeg van kunnen krijgen. Mijn mannen zijn allemaal soort techniek-magneetjes en kunnen zo enorm genieten van die trekker en alle mogelijkheden.. dat ik heb besloten daar gewoon ook helemaal van te genieten. En dat dan die grond zo prachtig fijn en zacht is daarna is voor mij ook heerlijk. Best kans dat dit in de toekomst weer veranderd, hoe we dit aanpakken... maar voor nu is dit gewoon hoe het voor ons gezin goed voelt.
Op de laatste foto zie je nog behoorlijke strepen in het land. Dat had te maken met iets van de trekker wat anders ingesteld kon worden ofzo (weet ik veel)... maar van mij mag het zo blijven... vind het prachtig, haha! Het doet me denken aan de terrassen-akkers in China waar ze rijst op verbouwen, dat vind ik er altijd ook zo mooi uitzien op plaatjes!
Voor ons geen rijst helaas, maar denk je deze grond in, verdeeld door allerlei kronkelpaadjes... met hier een bloemenbed... en daar een veldje sla... en nog verder weer bonenstokken met van die mooie kronkelende planten eromheen.
Ik weet nog niet hoe het eruit gaat zien, maar mijn fantasie heeft er al allerlei plannen mee!
Nederlands 
English