Jaaaa... Joas is weer lekker bezig met zijn houtprojecten. Voor wie nog niet sinds het begin hier meeleest: Joas is onze oudste zoon, 11 jaar, en goed met gereedschap. Hij vroeg voor zijn 8e verjaardag een accuboormachine en op zijn 9e een decoupeerzaag. Om een beetje een beeld te krijgen ;). Hij vind het ontzettend leuk om houten dingen te maken en te proberen daar geld mee te verdienen.
Om die reden kreeg hij van Mieke, onze lieve vriendin en webdesignster, een eigen webshopje hier op mijn website. Vorig jaar zette hij hier de eerste producten in, maar lang bleef het daarna stil met zijn projecten. Toch even niet zo'n puf meer in.
Totdat ik vorige week een beetje (behoorlijk) radicaal een einde maakte aan de computergame-tijd hier in huis. Ik was er opeens helemaal klaar mee. We hadden strakke afgebakende tijden... maar toch was de invloed zó groot had ik het idee. Oh en naast de afgebakende tijden begon er hier en daar extra schermtijd in te sluipen, want als ik een belangrijk telefoongesprek had... of als ik even bij wilde komen van een werkdag... of... nou.. ik hoef het niet verder uit te leggen verwacht ik, want elke ouder die ik spreek lijkt het te herkennen.
Maar ik werd gewoon opeens zo intens verdrietig van het ontbreken van de mooie creativiteit van mijn energieke zonen. Ik zag de kinderen van deze generatie opeens met holle ogen en zonder idee hoe je de tijd kunt vullen als je geen scherm zou hebben. Dat is natuurlijk een eenzijdig beeld... en toch is het ook niet uit de lucht gegrepen.
Hoe dan ook, ik besloot vorige week radicaal een einde te maken aan de game tijd. Computers en internet waren nog steeds toegankelijk, maar alleen ter ondersteuning van onze projecten. En zo zocht Xavian recepten op... Manuel ging eindelijk weer eens verder werken aan zijn website.. (te vinden als je op het geheime deurtje klikt helemaal onderaan mijn website (en lukt niet op een telefoon, dan is het deurtje blijkbaar héél geheim..)). en Joas dook dus weer de schuur in om nieuwe houten producten te maken... en heeft deze zelf in zijn webshop gezet!
Dat vind ik dan echt genieten. Als je ziet dat hun eigenheid weer tevoorschijn komt en ze weer gaan voor de dingen die echt bij hen als persoon passen.
Ik kan niet zeggen dat ik het een makkelijke week vond... want naast de creatieve projecten die weer opgepakt werden, waren er ook echt ontwenningsverschijnselen. En ik had gezegd, dat dat niet gaf, logisch was, en dat we er samen doorheen zouden gaan en nieuwe dingen zouden gaan vinden. Edelmoedig gezegd. Maar ik kan je vertellen dat ik gisterenavond besloten heb dat ik toch een lichte vorm van schermpjes weer terug ingevoerd heb... om vervolgens rustig één voor één met de kids nieuwe wegen ga opzoeken en verkennen. Het was een behoorlijke rollercoaster deze week.
Serieus.. soms was het verdriet.. want Wat Moet Je Doen Als Je Niet Op Een Schermpje Mag? Alsof ze nooit iets anders gedaan hebben.. maar het werd nu allemaal even uitvergroot voor hen. Alsof verveling hetzelfde is als doodgaan. Ik heb hen verteld dat verveling dus KEI nuttig blijkt... dat je daar soms doorheen moet, omdat er dan weer nieuwe ideeën gaan ontstaan. Dat het een naar gevoel kan zijn... maar niets ergs is.
Soms was er boosheid... en was ik vast de ergste moeder op aarde ;). Maar váák... héél vaak was er Kliergedrag. Oef. En als er iets is waar mijn energie van wegloopt dan is het dát. Dat ze op de bank hangen... en dan met hun benen 'per ongeluk' tegen elkaar gaan trappen. En dat ze dan 'per ongeluk' hun vuisten gaan gebruiken. 'Want hij begon'. Dan kun je mijn geluksgevoel weg voelen druipen als regen door de afvoerput. Ver weg. 'Wat zijn wij voor een gezin?' 'Wat doe ik verkeerd?'
Etc etc. Drama drama. Totdat je beseft: oke, dit was té radicaal! Dussss.... ja, er zijn nieuwe projecten aan het ontstaan. Maar we gaan het even iets rustiger aanpakken. Schermpjes mogen blijven... maar gaan we wel langzaamaan ombuigen naar nuttiger gebruik. Want wat heb ik hen prachtig bezig gezien met hun eigen projecten... en wat werden ze er blij van!!
Dussss... hier natuurlijk weer een rijtje met foto's om te laten zien wat ik bedoel:
Ondertussen denkt Joas na over een nieuw kerstassortiment... en staan de huidige opties die je bij hem kunt kopen nu dus in de webshop. Komt dat zien, komt dat zien!
https://greenfieldsofglory.com/product-categorie/joas-webshop/
(deze blog is inmiddels verouderd, Joas heeft geen webshop meer op deze website, maar een éigen website waar ik hier over vertel. Zijn website is: www.joasgroeneveld.nl)
En... met wat omwegen, is het nu dus toch weer gelukt om foto's op mijn blog te krijgen. Hopelijk binnenkort snel wat meer blogs.. want inspiratie genoeg. Dat is bij mij dus nog niet het probleem gelukkig 😉
English 
Nederlands
Prachtig en inspirerend. Wat hier zo bijzonder lijkt zou eigenlijk heel normaal moeten zijn.
Dank je Beatrice, en helemaal met je eens! Elk kind van de wereld (jij en ik dus ook) hebben allemaal prachtige kwaliteiten in zich liggen. Wat zonde als dat er niet uit zou komen. Liefs, Margriet