Those who know me, know that I have a thing for education. I am a teacher, but over the years I got stuck in the education system. So much to document, so little time for the specific child. Seeing so much, but being able to do so little of what I wanted to do. There were so many obligations, the pressure felt high. The whole idea of continuously testing children and then classifying them according to how much they deviate from the 'average' is something I can't seem to understand. There is no normal... everyone is só different!
In my own 'career' in the regular education system I got a burn-out.. and after reintegration I soon found out that this was no longer my place. For all kinds of reasons, but now I understand that it was incompatible with who I am.
Nu zitten mijn eigen kinderen op school. Toen de oudste in groep 2 zat en onze tweede vier jaar werd, kreeg ik opeens een helder beeld voor me, hoe ik mijn kinderen thuisonderwijs zou kunnen geven. Ik had hier nooit eerder serieus over nagedacht, maar dit kwam als een soort download in mijn zijn... ik wist gewoon van het éne op het andere moment hoe ik dit zou willen doen. We zouden samen van het leven leren. We zouden er samen op uit gaan om dingen te bekijken... ervaren.. en thuis weer te bestuderen.. ontdekken.. informatie over zoeken.. dingen maken.. ieder naar zijn eigen interesses en binnen zijn ontwikkelingsniveau. Jong en oud door elkaar in één leef-leerschool.
Ik heb toen thuisonderwijs aangevraagd.. en voor de tweede en eventuele latere kinderen die schoolleeftijd zouden bereiken, kreeg ik toestemming. Maar helaas helaas.. ik kreeg geen toestemming voor de oudste, die op dat moment al op school zat. Het voelde verdrietig. Vreemd ook. Als ze denken dat ik capabel ben hiervoor... waarom dan niet voor de oudste? 'Het zijn de regels.' Ja... oke.. maar dat antwoord heb ik nooit zo goed tegen gekund, als er geen reden voor is. Toch hebben we vrij snel besloten, dat we het niet allebei gingen doen... onze kinderen zijn dus allemaal naar school gegaan.
Dit was een reguliere school, ik had nooit echt nagedacht over ander onderwijs dan dat.. was daar niet mee opgegroeid en geen voorbeelden in de buurt van hoe dat dan zou zijn. Op dat moment heb ik wel even gekeken wat er nog redelijk in de buurt zat aan vrijere scholen, maar het prijskaartje in combi met de reistijd plús dat ik het helemaal niet kende, heeft me tegen gehouden.
Toch is dit altijd blijven schuren. Ik ben nog steeds gek op onderwijs en ook op de meesters en juffen die onze kids gehad hebben door de jaren heen, en die duidelijk veel liefde voor hen gehad hebben. Het systeem van toetsen en bepaalde leerstof in bepaalde jaren volgens een schema aanbieden, klopt niet met het ritme wat ik in mezelf voel en in anderen zie. Het ene kind heeft zó'n ander ritme als het andere. En waarom zou het ene kind dan 'goed kunnen meekomen' en het andere 'achterliggen'? Ik heb een kind wat nog totaal niet zindelijk was toen hij naar school moest (nog echt hélemaal niet), maar wel zichzelf al had leren lezen toen hij in groep 2 zat. En allebei is helemaal prima... groei gebeurt wanneer het kind er klaar voor is.. pas dan zal het kwartje vallen.
Sinds kort is de kogel door de kerk... we zijn een proefmaand in gegaan bij sociocratische school Plan B!! Een school die kindvolgend werkt.. en geen toetsen of standaardlessen geeft op standaard tijden. Ze werken met leerplannen en kinderen leren zelf verantwoording te nemen voor hun leerproces. Er is veel ruimte voor een eigen manier van leren..
Dit onderwijs is niet bekostigd door de overheid. Wat dus meer ruimte geeft om het onderwijs op een andere manier vorm te geven.. maar waar dus wel een prijskaartje aan hangt, wat niet aan regulier onderwijs hangt. Nog zo iets wat zo pijnlijk onrechtvaardig voelt in mijn zijn. Vele kinderen vallen uit in het reguliere 'passende' onderwijs (op dit moment zo'n 20.000 kinderen in Nederland zitten thuis omdat het niet gaat op school)... kinderen die het goed zouden doen op andere vormen van onderwijs... maar de 7000 euro per kind die vanuit de overheid beschikbaar is, is opeens verdwenen als je besluit naar een niet reguliere school te gaan.
Voor ons is dit haalbaar, omdat ik zelf mee ga draaien als leerkracht (!!). We zijn nu twee weken bezig en het is een wonderlijke reis!! Het is heerlijk en het is wennen.. het is nieuw om weer te werken, maar het voelt niet als werken.. we mogen allemaal gewoon zíj́n... Plan B is nog een startende school, ze bestaan sinds vorig jaar.. en omdat ze niet door de overheid ondersteunt worden, is het creatief nadenken en oplossingen zoeken. Maar dat is precies hetgene wat ik denk dat we nodig hebben voor de toekomst: creatief nadenken en oplossingen zoeken. Doen met wat je hebt.. en voor elkaar zorgen... en niet te vergeten: Genieten met en van elkaar!!!!
Ik zal vast vaker hier gaan schrijven over onze bevindingen en belevenissen in onderwijsland.. maar dit was alvast iets wat ik jullie niet wilde ont-houden. Voor wie het leuk vind, dit is de website van de school: www.planbschool.nl
English 
Nederlands