Eigenlijk zijn onze jongens nu een jaar uit het reguliere onderwijs. Het was een jaar geleden dat ze in tweede lockdown gingen en wij ervoor kozen om onze eigen weg te gaan, ipv het opgegeven schoolwerk te doen. We hebben er nog geen dag spijt van.
Wel is het door het jaar heen met tijden even spannend geweest om echt te durven vertrouwen op waar ik van uit ging... dat wij mensen op een natuurlijke manier zullen leren, als we onszelf die vrijheid gunnen. En dat het leren dan vanzelf gaat en zelfs heel leuk wordt.
Maar... moet hij de tafels niet onderhand al kennen? En hoe gaat Gideon lezen leren, als ik niet een methode volg? En moeten we niet veel meer Engels praten... straks liggen ze achter?
Allemaal vragen die we onszelf gesteld hebben afgelopen jaar. En nog veel meer. Xavian is een mooi voorbeeld van een kind wat echt tegen ging stribbelen tegen alles wat met 'lessen' te maken had. Zag het er uit als een schoolse les, dan vond hij het al vreselijk. Ik twijfelde aan het begin best wel met wat ik hier mee moest. Want, ze moeten sommige dingen toch gewoon wéten op een bepaalde leeftijd? En hij moet gewoon niet zo zeuren... iedereen moet deze dingen leren... schouders eronder, hup.
En zeker, die aanpak hebben wij ook wel als iets ons inziens belangrijk is in het leven. Maar toch voelde het qua leerstof of ik hem los mocht laten. Mocht laten spelen. Zelf uitvinden. Sinds vorig jaar heeft hij geen 'onderwijs' meer gevolgd volgens boekjes of wat dan ook. Terwijl zijn leesonderwijs bijv. niet echt bijster goed was. In de zomervakantie hoorde ik hem een boekje aan zijn broertje voorlezen en ik was verbaasd. Hoe deed hij dit ineens zo goed? We hadden niets geoefend... ik had het volledig los gelaten... Ik vroeg het hem. Waarop hij antwoordde: mam.... je weet toch wel dat ik elke avond Duckies lees als ik naar bed ga??
Haha. Ja, dat was waar. De Duckies. Waar ik in mijn opleiding voor gewaarschuwd werd, dat deze absoluut niet telden als leesonderwijs en je daar echt voor moest oppassen, omdat het luie lezers maakte... en ze niet werkelijk goed konden leren lezen met stripboeken. Helaas hoor, maar ook die theorie is inmiddels ontkracht. Haha.
En dan Engels. Van de zomer waren wij in het prachtige Zweden. Niet vaak waren wij op vakantie de laatste jaren, en zeker niet in het buitenland. Maar eenmaal op de camping, hoor ik al mijn jongens gewoon in het Engels praten tegen anderstalige kinderen... De oudste twee redden zichzelf er echt goed mee... en de jongste twee deden het gewoon wat na. Maar ze hadden werkelijk contact.. en durfden meer vrijuit te spreken dan ik op mijn 20e gedurfd had. De oudste twee hadden een beetje Engels gehad op school, maar niet zoveel naar wat ze nu spraken. En waar hadden ze dat geleerd?? Van Minecraft. Haha. Veel ouders zullen het spel kennen. Ik was er eerst niet kapot van. Kan ik ook weleens een blog over schrijven misschien. Uiteindelijk zijn wij een paar jaar terug over stag gegaan en de jongens hebben echt al zoveel uren mooie dingen daarmee gedaan... ruimtelijk inzicht, ondernemen, overleggen... maar ook Engels (!!) hebben ze daarmee geoefend. Er was namelijk een server waar de jongens heel graag in wilden, maar die was in het Engels... en je móest daar persé Engels typen in de chat met overleg, anders werd je eruit gegooid. Aan het begin kreeg ik dus de hele tijd vragen naar mijn hoofd... 'mam, hoe schrijf je 'ik moet stoppen'..' of 'dat wil ik niet'...of 'ik wil graag handelen'.... etc etc etc. Snelcursus Engels.
Ook hebben ze toen trouwens nog een tijdje Engels geoefend op Duolingo.com. Een leuke speelse website waar ze allerlei talen kunnen oefenen. En, kwamen ze achter... je kunt er ook Zweeds leren.. dan moet je de moedertaal gewoon even op Engels zetten... en kun je van het Engels wel Zweeds leren. Hahaha... en dat deden ze nog ook en leerden ze de eerste zinnen mee in het Zweeds spreken. Zo leuk dat.
Afgelopen week was Xavian aan het spelen op de computer met grafiekjes. Opeens zag hij daar de lol van in en wilde hij zelf iets maken voor hoeveel geld iedereen had. Het bleek dat hij de honderdtallen totaal verkeerd opschreef. Hij wist niet hoe het werkte. Een oudere broer liet dat een beetje bot aan hem weten. En opeens was daar het moment dat hij toch wel graag wilde weten hoe het allemaal werkt. Ik pakte er een rekenboek bij, waarop hij boos naar me keek. Ik zei: nee, je hoeft helemaal geen rijtjes te gaan schrijven.... maar ik kan toch als soort spelletje je een paar dingen uitleggen en dan een paar opdrachten kiezen hieruit die je even op een kladblaadje schrijft en kijken of je het nu kunt... hoeven er maar 5 te zijn ofzo... als je het kunt, dan kun je het.
Dat vond hij eigenlijk wel leuk. Kladblaadje erbij.... korte uitleg gegeven over honderdtallen en tientallen... paar sommen gegeven als soort quizje... en weer een succeservaring. Nu snapte hij het.... en gingen alle vragen goed.
Zo simpel kan het zijn. En dan groeit mijn hart. Het is écht zo. Leren kan gewoon op een heel natuurlijke manier...... en ze komen écht wel, als ze toe zijn aan de volgende stap. Het is eigenlijk een wisselwerking tussen bewust aanwezig zijn als ouder... en afwachten wat er gebeurd.
En dan ontstaan er de mooiste dingen. Sjonge... het voelt of ik weer moet gaan afronden... maar ik heb nog niet eens verteld van het 3D-tekenen op de computer waar ze mee bezig zijn... of de piano app die we voor 3 maanden een abonnement op hebben en ze echt achter elkaar de hele dag druk mee zijn.... ze leren nu in een maand tijd waar ik vroeger 2 of 3 jaar over deed..
Ik ga jullie daar in de volgende blog proberen een filmpje over te laten zien... want die app is echt geniaal! Maar hier laat ik het voor nu weer even bij.
Leuk dat jullie mee lezen in elk geval. Ik heb veel lezers erbij gekregen sinds ik over het onderwijs blog. Laat gerust eens een berichtje achter als je iets wilt laten weten, of als je gewoon even contact wilt maken. Via het formulier hieronder komt het op de website te staan. Via het contactformulier komt het alleen bij mij terecht. Net wat je wilt.
Het zijn bijzondere tijden, en zeker in onderwijsland is er veel tumult momenteel. Ik voel een hart om met elkaar te verbinden en mooie ervaringen met elkaar te delen. Samen kunnen we bouwen aan het leven waar we in geloven. Waarbij ieder zijn eigen manier kan uitvinden.... Voor de één is dat dit.... voor de ander dat... en dat is allemaal goed. Wij ontdekken nu deze vrije en natuurlijke manier van leren... en het is echt wel wennen hier en daar... maar we voelen ons er echt goed bij.
Benieuwd naar ervaringen van anderen!
English 
Nederlands