If you want to live off the land, it includes all phases of life. It is a continuous cycle from life to death that keeps repeating. It is something that keeps fascinating me everytime.
Many people eat less meat in these times, and I don't think that's strange; the average life of the animals that are bought in the supermarket is not the life I want for animals. Yet we are real meat eaters. I really miss it when there is no meat on my plate at dinner, and my 5 men (and dog) agree.
So I thought it was time to take a closer look at our eating habits. Are we eating with a clear conscience? First of all: we only buy meat if we can support the way the life of the animals has been. Someone who keeps chickens himself or a together bought -cow who has been able to walk outside a lot.
But I also wanted to really experience the whole process, from birth.. care taking.. and slaughter. To experience whether I can really support every step of it.
Read along with our roosterstory:
Last year we only managed to have one chick hatched by a broody hen. That was a shame, because we really wanted some more chickens. A neighbor knew this.. and after a while she told us that they had a broody hen again.. and we still had fertilized eggs. She offered to let her hen hatch our eggs. Fun and super sweet! So we agreed.
In the end, 4 healthy chicks hatched after 3 weeks of incubation. The neighbour knew a technique in which you can see quickly after birth whether they are females or males in certain breeds. They all looked like females, but we weren't sure if it could be seen in this mixed breed. After a few months I was convinced that we had hit the jackpot: 5 hens that year!! What a stroke of luck!
And why do I call that a stroke of luck? Because hens can lay eggs... and generally accept each other. But from roosters there can often only be kept one, otherwise they will eventually fight to death. It is not without reason that there are controversial roosterfights in certain countries. So with multiple roosters, you choose the one you want to continue with... and the rest will be slaughtered.
For over half a year we have been living in the delusion of a total lucky strike... until a few of our full grown lucky chicks suddenly started to crow... and fight.. They also became very large, colorful and suddenly showed a different kind of interest in the female chickens .. whoops! Three of the five chicks turned out to be roosters!
Een ander jaar hebben we gewacht met slachten tot ze echt elkaar gingen bevechten. Nu hebben we na de eerste kleine gevechten meteen de knoop al doorgehakt. Of eigenlijk niet de knoop.... 🙂
Of ik er vrede mee had? Jawel. Het was wel eventjes dubbel, je verzorgt ze, bewonderd ze.. en dan opeens is het na een ruim half jaar alweer klaar. Toch besefte ik, dat het niet ver naast de natuur ligt. In de natuur blijven ook de meeste hanen niet leven (verbeter me als ik het verkeerd heb), maar vechten ze tot er maar één per groep kippen overblijft. Het verschil is, dat wij nu kiezen welke er mag overblijven. Plus, daarnaast hadden wij voor één haan een nieuw paradijsje gevonden bij een goede lieve kennis van ons.
Deze kennis is Christine Rietveld, zij heeft een eigen superkracht: bizar lekker eten klaarmaken!! Ze heeft hier haar werk van gemaakt en bezit dus een koffie- en theeschenkerij, maar maakt bijvoorbeeld ook de heerlijkste taarten met zoveel mogelijk pure ingrediënten en ook warme afhaalmaaltijden van super goeie kwaliteit. "Finger licking good" zouden wij zeggen...http://www.kopjegenieten.nl is haar website.
Wij waren eerst van plan om de twee geslachte hanen maar te begraven.. want ik ben niet zo'n keukenprinses over het algemeen genomen, en mijn vorige mislukte probeersel om onze eigen haan te bereiden stond nog vers in mijn geheugen. Voor wie mij toen op Facebook volgde, weet misschien het gedicht nog wat ik erover schreef. Haha.
Toch hebben we het nog eens geprobeerd om ze te ontvellen. Dat ging na het kijken van een youtube filmpje best oké. Maar het vlees zag er net zo taai uit als die eerste keer. Overleg gepleegd met Christine... misschien wilde zij ze anders wel hebben.
En toen rolde daar zomaar een pracht ruil uit: zij wilde wel proberen om er iets lekkers van te maken... mocht het lukken, dan zou ze voor ons koken... en wij vonden dat zij dan zelf de helft ook moesten houden om van te genieten. Ze bereidde ze op de 'coq-au-vin' manier... een recept wat ooit is bedacht om oude taaie hanen in te kunnen gebruiken. EN WAT WAS DAT EEN GESLAAGDE RUIL!!! Sjonge... we hebben onze vingers er echt bij afgelikt. Verukkelijk!! En hoe heerlijk om uit je werk gewoon een warme pan met heerlijk eten op te kunnen halen.. zonder dat je er zelf voor in de keuken hebt hoeven staan. Wat een pure luxe!
In onze kippenren is nu de rust weergekeerd. Eén mooie haan, die zijn taak erg serieus neemt om zijn kipjes te beschermen en te zorgen voor mooi nieuw nageslacht.
En als ik dus terugkijk... ja, dan kan ik hier achter staan. Het maakt me zelfs blij. We bieden een mooie ruimte voor kuikens en kippen.. we genieten van hen, verzorgen ze.. ze hebben een grote ren, maar mogen soms ook los op het gras door de tuin scharrelen. De buurt geniet ook vaak even bij het uitlaten van de hond van onze kipjes. De kippen geven ons daarvoor weer eitjes terug... ze planten zich voort... de cyclus blijft doorgaan.. en aan het eind van hun leven mogen ze ook nog bijdragen in het bieden van voedsel voor ons, die al die tijd voor hen gezorgd hebben. Het voelt als over en weer zorgen voor elkaar.
En ja, ik geniet ook van dat over en weer helpen/ruilen en samen genieten wat er hierdoor is ontstaan tussen ons en verschillende buurtgenoten! Dit is wat voor mij de kringloop van het leven en de kern van het homesteaden inhoudt. Verbinding!
English 
Nederlands