Midden in deze rumoerige tijd, waarin je niet eens bij kunt houden wat er gebeurd of veranderd.. waarin je niet meer precies weet wat je moet geloven of 'waar het heen gaat met de wereld', lijkt er in ons gezin juist een rust en liefde neer te dalen, groter dan ooit tevoren.
Dat lijkt misschien vreemd, maar eigenlijk is het dat misschien niet zo. Ik kom er steeds meer achter, dat ik een persoon ben die geen constante energie heb. Mijn energie is ontzettend fluctuerend, als golven van de zee. De ene dag voelt het of ik bergen kan verzetten.. heb ik een enthousiasme waar ik iedereen mee vermoeien kan.. de andere dag is het helemaal op en kan ik ook werkelijk niets uit mijn vingers krijgen.
Dat is ontzettend lastig als je verplichtingen hebt die elke dag een bepaalde zelfde energie van je verwachten. Soms gaat dat namelijk prima.. maar soms is het echt niet haalbaar. En dan doe je toch je best voor die ander.. en lijkt het soort 'gelukt'... maar eigenlijk teer je in en betaal je daar zelf (en je gezin) de prijs voor.
Tijdens mijn werk als basisschoolleerkracht, kreeg ik dus een burn-out. Dit is niet de enige oorzaak, maar dit zal zeker meegespeeld hebben. Ik ben weer gere-integreerd, maar niet lang daarna voelde ik, dat ik mocht stoppen met werken. Mijn grootste liefde lag thuis bij mijn gezin en het voelde niet goed dat daar de minste energie voor overbleef.
Toch is het moeilijk om zoiets niet op je te nemen als falen. Niet geschikt. Niet normaal. Niet in staat te werken. Vermoeid persoon. Ik heb getobt. Wie ben ik dan, als ik niets te geven heb in de wereld? Waarom zou ik blijven bestaan als ik alleen kan hangen op anderen?
Dit gaat over zo'n 7 jaar terug en ik heb me er doorheen moeten worstelen om mijn waarde te leren zien. Eigenlijk heb ik een reset nodig gehad... om alles vanuit een héél ander perspectief te mogen gaan zien. Want eerlijk... al deze gedachten, bleken gebaseerd op een leugen. Of in elk geval op zéér beperkend gedachtegoed.
Ik kan niet alles in deze ene blog kwijt, maar wat ik heb leren zien is, dat overal in de natuur deze golven van energie te vinden zijn... en dat het héél natuurlijk is!!! Kijk bijvoorbeeld maar naar de bomen in de loop van de seizoenen... En bloemen, die bloeien ook niet het hele jaar door! In de winter gaat alles in een soort 'slaapstand'... om energie te besparen. En kijk wat ze daarmee winnen... je gaat het binnenkort weer opnieuw kunnen beleven... die eerste krokussen.. narcissen... daarna de eerste struiken die weer iets groen durven te gaan geven... en dan het uitbarsten van het groei en bloeiseizoen met alle kleuren en geuren die erbij horen!
Ik ben gaan inzien, dat als ik mijn leven op die manier inricht... met zeer weinig constante verplichtingen, dat ik op de 'lage energie-dagen' gewoon volsta met 'er te zijn'... en dan is dat genoeg... en zelfs zeer fijn. En op 'hoge energie-dagen' dan sprint ik voort... dan barst er creativiteit los, gebeurt er van alles, maken we dingen, veranderen we dingen, worden er besluiten genomen, wordt het huishouden gedaan.. en heb ik soms maar amper slaap nodig. En dan wordt alsnog alles gedaan wat je wilde.. én vaak méér!
Op dit moment ligt de wereld soort stil. Lockdown. Kinderen thuis. Ik hoor geluiden over stress rondom de kinderen thuis, maar hier ervaren we dat niet zo. We hebben daarvoor wel met het opgegeven huiswerk van school moeten stoppen. We kiezen onze eigen route. En dat betekende afgelopen week bijvoorbeeld op de ene dag een creatieve outburst van allerlei heerlijke dingen.. er werd een powerpoint gemaakt met zelfgemaakte filmpjes daarin.. er werd Duits geleerd, de oudsten hielpen de jongste met oa het leren herkennen van zijn naam, er werd afgesproken wanneer het typdiploma uitgereikt zou worden, voor het blind kunnen typen met 10 vingers.. maar er werden ook ingenieuze knexx pistolen zelf bedacht en gebouwd die met behulp van elastiekjes echt werken.. Er werden zoals in één van de vorige blogs te zien is allerlei houten projecten gebouwd.. er werd geschilderd en geknutseld en er werden nog veel meer projecten bedacht voor latere tijden... er werd ontzettend veel samen gespeeld door de jongens.. en ze kunnen beter overleggen en samen afspraken maken dan ooit tevoren. Hierin zijn we echt weer door een groeisprong heen.
En een andere dag was het (bij mij, maar ook bij de anderen) helemaal op. Hadden we geen nieuwe ideeën.. geen fut ook om maar iets te doen.. als we toch iets probeerden, resulteerde het al snel in geïrriteerd op elkaar reageren.. en besloten we dat het 'zo'n dag' was. Zo'n dag waarop we beter kunnen relaxen... elkaar ruimte geven.. en niet veel te verlangen van elkaar. We spraken af dat we 's middags een film met elkaar zouden kijken.. en dan komen de kleedjes en knuffels op de bank en hangen we gewoon de hele middag en doen we werkelijk niets dan gewoon 'zijn'... en toch was dit ook gewoon fijn.
En zo is 'hoge energie' of 'lage energie' allebei prima! En door er naar te luisteren, daalt er een rust neer. Een accepteren van elkaar, zoals we zijn. Waar we anders in deze tijd vaak stress hadden rondom naar school moeten, dingen af moeten hebben, vermoeidheid van de kids na schooltijd, ruzies daardoor.. gespannen sfeer.. is er nu een voor elkaar zorgen voor terug gekomen. Heus niet álle momenten van de dag... maar echt een heel, heel groot verschil met anders.
Bij het avondeten bidden we meestal en dan mogen de kinderen regelmatig ook eens 'praten met God' en de laatste tijd wordt er gedankt dat we elkaar hebben... 'en voor mijn broers'.... hoor ik dan. Dat maakt mijn moederhart dankbaar… en dan weet ik dat dit onze manier van leven is, waar we bij floreren.
Nederlands 
English